Living Stone en Project

Hallo allemaal!!

Weer een berichtje vanuit Chipata!

Woensdag 7 april ging om 3.45 uur de wekker, Living Stone! Om 5.00 uur zou de bus naar Lusaka vertrekken. Ik zou eerst alleen met Marijn gaan, maar Karin en Tirsa besloten op het laatst ook nog mee te gaan! Met z´n vieren om 4.30 richting het busstation, wat een chaos! We werden letterlijk alle kanten op getrokken om in de bus te komen. We hadden al besloten met de Johabi busmaatschappij te gaan, omdat we hadden gehoord dat deze goed was. Om 13.00 uur kwamen we aan in Lusaka waar hetzelfde gebeurde, allemaal mannen die schreeuwen voor taxi´s en bussen. Voor de bus gekozen die als eerste vertrok, om 14.30 naar Living Stone. Om 21.30 kwamen we aan in Living Stone, dat was dus een behoorlijke busreis waardoor je ondertussen weer veel van Zambia ziet. Een man die naast mij zat in de bus met een extra duim hielp ons bij het uitzoeken van een taxi richting Jolly Boys de Lodge waar we zouden gaan overnachten. We waren net op tijd om in te checken, een leuke kamer met twee stapelbedden. Na een warme douche direct gaan slapen, want we waren erg moe.

De volgende dag naar de watervallen toe gegaan. Hier een poncho gehuurd, wat echt niet hielp we werden alsnog helemaal nat! Het was super mooi! En ook grappig om zo nat te worden. Toen we onze jas terug wilde geven stond er een aap ons op te wachten. Ze gaven al aan dat we op moesten letten, want Shoprite (de supermarkt) tasjes herkennen ze en voor vrouwen zijn ze niet bang. Een van de medewerkers liep met ons mee om de rest van de watervallen te laten zien, omdat de aap anders onze tas af zou pakken. Na de watervallen veel souvenirs ingeslagen, waar veel bij afgedongen moest worden. Toen we terug kwamen bij Jolly Boys gekeken wat we nog meer in de beurt konden doen, hier een tocht met leeuwen en een tocht met olifanten geboekt, spannend!
Zaterdag was ik voor de wekker wakker, de leeuwen! We hadden erg veel lol in het busje er naar toe, omdat we allemaal zenuwachtig waren. Bij aankomst bij het park kregen we eerst een uitleg over wat we moesten doen en wat vooral niet. we kregen allemaal een stok voor als de leeuw op je af kwam, dan moest je ‘NO’ zeggen met een mannenstem en wijzen met een stok. Lachen toen we dit probeerden, maar hoopten dat we dit niet nodig zouden hebben. Toen ik de leeuwen voor het eerst zag vond ik het niet meer eng. We mochten om de beurt bij ze zitten om foto’s te maken, erg leuk! ook nog een keer haar staart vast gehouden en zo een eindje gelopen. De leeuwen waren zusjes van elkaar en zaten veel met elkaar te spelen, een mooi gezicht! Na de leeuwen terug naar Jolly Boys waar we lekker aan het zwembad hebben gelegen.
Zondag werden we om 14.30 opgehaald om naar de olifanten te gaan. Ik zat samen met Marijn en een man van het park op de olifant, hier ongeveer een uur mee door het park gelopen. Na de loop mochten we de olifant waar je op had gereden voeren, erg leuk!
Maandag voor het laatst naar de watervallen geweest met Marijn, dit keer zonder poncho! Nog nooit zo vrolijk in de regen gelopen! Hierna wilden we nog even aan het begin de waterval gaan zonnen, maar die enge apen lieten dat niet toe. Maar besloten om direct weg te gaan en wat laatste souvenirs te kopen. Om 20.00 uur namen we de bus richting Lusaka, om 3.30 uur ’s nachts kwamen we aan in Lusaka. Een bus gevonden die om 5.30 zou vertrekken, dat viel mee dachten we. Uiteindelijk vertrok de bus pas om 11.00 uur, omdat er gewacht werd tot de bus vol zat! Om 19.00 uur kwamen we aan in Chipata en dus 23 uur in de bus gezeten. Was niet leuk, maar achteraf konden we er erg om lachen!

Na het uitje moet er natuurlijk weer hard gewerkt worden! Woensdag ging vroeg de wekker, er moest weer een les gegeven worden aan de caregivers van Home Based Care. Toen we aankwamen was er natuurlijk weer niemand. Na een uur wachten was er een caregiver, een verpleegkundige en de studenten van nursing school. Na nog een half uur wachten begonnen we de les met uiteindelijk drie caregivers. De les verliep goed.

Vrijdag meegelopen met de caregivers. We gingen naar patiënten in de buurt van ons huis. Wat indrukwekkend was dit om te zien, moest mijn tranen weg slikken. Vooral bij een moeder en een anderhalf jaar oude dochter Rebecca, beiden besmet met HIV. Vreselijk idee dat zij misschien niet lang meer te leven hebben… En een blinde mevrouw die niet kon lopen en tuberculose heeft en daar toch nog zo vrolijk voor haar huis zat te vertellen dat ze het leven mooi vond. Ze sprak goed Engels waardoor we goed met haar konden praten.

Afgelopen maandag met de studenten van nursing school de les voor volgende week doorgenomen. Hierbij de taken verdeeld, beiden nemen we een deel van de les voor onze rekening. Met uiteindelijk de bedoeling dat zij volledig de les zullen gaan geven, ook wanneer wij weg zijn.


Dinsdag zijn we met Leon (Nederlandse vrijwilliger voor Home Based Care) ’s ochtends om 7.30 uur vertrokken naar Kajanka om hier een ziekenhuis te bezoeken. Het was een enorm slechte weg! Doordat het asfalt maar 5 cm dik is zaten er enorme gaten in de weg waardoor we voornamelijk in de berm reden. Drie uur lang werden we door elkaar geschut, wel leuk keer mee te maken. Om 12.30 kwamen we aan in Kajanka waar een heerlijke lunch voor ons klaar stond. We werden verwelkomd door drie oudere gezellige vrouwen, rond de 60 en 70 jaar die daar werkten. Na de lunch kregen we een rondleiding in het ziekenhuis. Het bestaat uit verschillende gebouwen met verschillende afdelingen. Afdelingen op mannen, vrouwen, bevallingen en tuberculose. Voornamelijk malaria patiënten gezien en jonge moeders. Meisjes tussen de 15 en 18 jaar die net zijn bevallen. In het ziekenhuis is geen arts en werken dus alleen verpleegkundigen. De familie helpt ook bij de zorg die gegeven wordt. De patiënten die hier verblijven hebben hier soms een dag voor moeten lopen, ongelofelijk! Na de rondleiding mochten we zelf rondlopen. ’s Avonds stond weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Toen gaan slapen in het gasthuis. De volgende ochtend ontbeten en hierna nog door het ziekenhuis gelopen. Hierna doorgereden naar Lumbezi, weer over die slechte weg, op naar het volgende ziekenhuis. Hier werden we verwelkomd door een zuster. Tijdens de rondleiding zagen we enorme wachtrijen van mensen die getest wilden worden, voornamelijk op malaria. Ook weer mensen die hier een enorme afstand voor af hebben moeten leggen. Ze krijgen gelijk de uitslagen en zo nodig de medicatie. Ook hier is geen arts aanwezig. Erg zonde, want de operatiezalen zijn al helemaal klaar. Dit komt doordat het geen grote stad is en er daarom geen arts wil werken, erg zonde!

Het was erg leuk deze ziekenhuizen te hebben bezocht en te hebben gezien hoe het hier in deze dorpjes aan toe gaat.

Aanstaande maandag gaan we waarschijnlijk naar South Luangwa park, moet het mooiste wildpark van Afrika zijn. Hier gaan we een nacht slapen en een dag en een nacht safari doen, ben benieuwd!

Mijn kamergenoot Marijn is nu voor twee weken weg, omdat haar familie en vriend hier is, dus er is een bed vrij voor wie na het lezen de kriebels krijgt! ;)

Bedankt allemaal voor jullie reacties en kaartjes. De muur raakt al aardig vol!

Liefs Alida